nog 3 weken

Bon tardi Nederland, ik denk dat dit mijn laatste update is uit Aruba. Daarna zit het er allemaal alweer op. Dat heeft voor mij twee kanten, aan de ene kant vind ik het een heerlijk vooruitzicht dat ik over 3 weken iedereen thuis weer kan zien. Maar aan de andere kant zal ik onwijs veel moeite hebben het leven op dit eiland achter me te laten.

Ik heb namelijk niet alleen aan school en stage gewerkt hier, maar mijn hele persoonlijke, sociale en emotionele ontwikkeling heeft een groei spurt gehad. Ik heb me plekje hier gevonden en voel me 100% thuis hier.

Om te beginnen ga ik mijn stage onwijs missen. Niet gedacht dat ik dat zou zeggen want stage was in mijn ogen altijd stom en 'het moest maar'. Ik had het idee dat ik gewoon een simpele, vooral goedkope, kracht zou zijn en een beetje koffie zou moeten halen en papiertjes zou gaan nieten. Nou daar zat ik gelukkig helemaal naast. Na 20 weken, zes dagen in de week, acht uur op een dag met hetzelfde groepje te hebben gewerkt heb ik echt het idee dat ik in hun team hoor. Ik heb het gevoel dat het niet alleen mijn collega's zijn maar dat ik nu ook drie geweldige vrienden erbij heb, die ik onwijs ga missen! En ik hoop dat ik niet alleen onvoorstelbaar veel van hen heb geleerd, maar zij ook van mij.

Mijn laatste stage dag was heel dubbel. Ik had in de ochtend in mijn eentje een evenement gewerkt en in de avond kwam de rest van de ploeg voor een belangrijk diner. Toen mijn laatste acht uren erop zaten mocht ik gaan. Uiteindelijk heb ik die dag 11.5 uur gewerkt en op die manier zo lang mogelijk het afscheid uitgesteld.

Helaas (en gelukkig) moet ik nog hard aan de slag voor school aangezien mijn deadline pas na de zomervakantie is en mijn motivatie daardoor met het eerste vliegtuig alvast naar Nederland is gevlogen. Ik zal dus nog geregeld in de Ballroom te vinden zijn om gebruik te maken van de gratis Wi-Fi en om mijn collega's lastig te vallen.

Naast mijn vrije tijd op mijn werk te besteden heb ik de afgelopen dagen ook veel gedaan met Sharon, want ja die is weer terug! We zijn op een UTV tour gegaan, wat inhoudt dat we in een soort buggy over het eiland geracet hebben en lekker off-road over de noord kust gereden hebben. Dit was ontzettend leuk en heel grappig. Vooral het resultaat van 3 uur door het zand en stof rijden was beeldig, we waren bijna zwart van het stof en alleen mijn zonnebril afdruk stond nog schoon op mijn hoofd.

Ook hebben we natuurlijk het voetbal gevolgd. En hoe graag ik ook wil zeggen dat we zondag weer een voetbal wedstrijd op het strand in de zon op de planning hebben, het heeft niet zo mogen zijn. Wel kan ik terugkijken op een, voor mij, heel leuk, gezellig, warm, zonnig, pigment trainend WK.

Op dit moment realiseer ik me ook dat de laatste week van mijn Arubaanse leven is aangebroken. Over een week lig ik namelijk op dit moment waarschijnlijk met een cocktail in mijn hand op een strandstoel gestrekt in de zon te bakken. MET MIJN OUDERS!!!! Want ja, volgende week donderdag landt mijn moeder voor de derde keer dit jaar en mijn vader voor de tweede keer dit jaar op Aruba. Verwend?

We verblijven lekker twee weken traditie getrouw in Divi, wat toevallig ook mijn werk is/was. Na deze twee weken all-inclusive genieten zullen ze me toch echt mee terug nemen naar Nederland. Op 1 augustus zal ik dan na ruim zes maanden weer op Nederlandse bodem staan, en voorlopig ook blijven.

Maar laten we daar nog niet over nadenken. Ik ga de komende 3 weken zo onwijs genieten zodat ik met een voldaan hart 8000 km terug kan reizen.

Tot snel Nederland,

Zonnige groetjes en heel veel liefs uit Aruba!